Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika
Grimodin, 600 mg, tabletki powlekane
Grimodin, 800 mg, tabletki powlekane
Gabapentinum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona
informacje ważne dla pacjenta
- Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ja ponownie przeczytać.
- Należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki w razie jakichkolwiek dalszych
wątpliwości.
- Lek ten został przepisany ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek
może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
- Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.
Spis treści ulotki:
1. Co to jest Grimodin i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Grimodin
3. Jak stosować Grimodin
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Grimodin
6. Zawartość opakowania i inne informacje.
1. Co to jest Grimodin i w jakim celu się go stosuje
Grimodin należy do grupy leków stosowanych w leczeniu padaczki i obwodowego bólu
neuropatycznego (długotrwałego bólu spowodowanego uszkodzeniem nerwów).
Substancją czynną leku Grimodin jest gabapentyna.
Grimodin stosuje się w leczeniu:
- różnych postaci padaczki (napadów drgawkowych, które początkowo zlokalizowane są w
określonych miejscach mózgu i które rozprzestrzeniają się na resztę mózgu lub nie). Grimodin jest
przepisywany jako lek wspomagający leczenie padaczki, gdy dotychczas stosowane leczenie nie
zapewnia całkowitego opanowania napadów. Grimodin należy przyjmować jako lek dodatkowy w
leczeniu padaczki, chyba, że lekarz zaleci inaczej. Grimodin można też stosować w monoterapii u
dorosłych i dzieci w wieku powyżej 12 lat;
- obwodowego bólu neuropatycznego (długotrwałego bólu spowodowanego uszkodzeniem nerwów).
Obwodowy ból neuropatyczny (występujący przede wszystkim w kończynach dolnych i (lub)
górnych) wywoływany jest przez szereg różnych chorób, takich jak cukrzyca czy półpasiec.
Pacjenci opisują ból jako palący, piekący, pulsujący, przeszywający, kłujący, ostry, podobny do
odczuwanego przy kurczach mięśni, jako pobolewanie, mrowienie, drętwienie itp.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Grimodin
Kiedy nie stosować leku Grimodin
- Jeśli pacjent ma uczulenie na gabapentynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
(wymienione w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Grimodin należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub
pielęgniarki.
- Jeśli pacjent cierpi na schorzenia nerek, lekarz prowadzący może zalecić inny schemat dawkowania;
- Jeśli pacjent jest dializowany (w celu usunięcia produktów ubocznych w przypadku niewydolności
nerek) należy powiedzieć lekarzowi jeśli wystąpi ból mięśni i (lub) osłabienie;
- Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy jak utrzymujący się ból brzucha, nudności i wymioty, należy
niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, gdyż mogą to być objawy zapalenia trzustki.
U niedużej liczby osób przyjmujących leki przeciwpadaczkowe takie jak gabapentyna występowały
myśli samobójcze, myśli o samookaleczeniu lub zabiciu się. Jeśli w jakimkolwiek momencie wystąpią
takie myśli, należy natychmiast zgłosić się do lekarza.
Ważna informacja o potencjalnie poważnych reakcjach
U niewielkiej liczby osób przyjmujących Grimodin występują reakcje alergiczne oraz potencjalnie
poważne reakcje skórne, które jeśli nie są leczone, mogą stwarzać bardziej poważne problemy. Należy
znać te reakcje, aby móc je rozpoznać w trakcie stosowania leku Grimodin.
Opis tych objawów znajduje się w punkcie 4 niniejszej ulotki po: „Należy natychmiast
skontaktować się z lekarzem w razie wystąpienia po przyjęciu leku któregokolwiek z poniższych
objawów, gdyż mogą być one ciężkie”
Inne leki i Grimodin
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub
ostatnio a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Leki zawierające morfinę
Pacjent przyjmujący preparaty zawierające morfinę powinien poinformować o tym lekarza lub
farmaceutę, gdyż morfina może nasilać działanie leku Grimodin.
Leki stosowane w leczeniu niestrawności
W przypadku jednoczesnego stosowania leku Grimodin oraz leków zobojętniających sok żołądkowy,
zawierających glin i magnez, wchłanianie leku Grimodin z żołądka może być ograniczone. Dlatego
zaleca się przyjmowanie leku Grimodin najwcześniej dwie godziny po przyjęciu leku
zobojętniającego.
Grimodin:
- nie wchodzi w interakcje z innymi lekami przeciwpadaczkowymi ani z doustnymi środkami
antykoncepcyjnymi;
- może wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych, w razie wykonywania badania moczu
należy poinformować lekarza lub szpital, że przyjmuje się Grimodin.
Grimodin z jedzeniem i piciem
Grimodin można przyjmować z jedzeniem lub bez.
Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność
W ciąży i w okresie karmienia piersią lub gdy istnieje podejrzenie, że kobieta jest w ciąży, lub gdy
planuje ciążę, przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Leku Grimodin nie należy przyjmować w ciąży, chyba że lekarz zaleci inaczej. Kobiety w wieku
rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji.
Chociaż nie przeprowadzono badań, które w szczególny sposób oceniałyby stosowanie gabapentyny u
kobiet w ciąży, istnieją doniesienia o tym, że inne leki stosowane w leczeniu padaczki charakteryzują
się zwiększonym ryzykiem uszkodzenia płodu, szczególnie w przypadku jednoczesnego stosowania
kilku leków przeciwpadaczkowych. Zawsze, kiedy jest to możliwe, ale wyłącznie w porozumieniu z
lekarzem, kobiety w ciąży powinny przyjmować jeden lek przeciwpadaczkowy.
Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w przypadku zajścia w ciążę, podejrzenia ciąży lub
planowania ciąży podczas przyjmowania leku Grimodin. Nie należy nagle zaprzestawać
przyjmowania tego leku, gdyż może to prowadzić do pojawienia się drgawkowych napadów
przełomowych, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zarówno dla kobiety, jak i
dziecka.
Karmienie piersią
Gabapentyna - substancja czynna leku Grimodin przenika do mleka kobiecego. Ponieważ nie
wiadomo jaki wpływ wywiera na dziecko, nie zaleca się karmienia piersią w czasie stosowania leku
Grimodin.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Grimodin może wywoływać zawroty głowy, senność lub uczucie zmęczenia. Do chwili przekonania
się, jak ten lek wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów, obsługiwania skomplikowanych maszyn
lub wykonywanie innych potencjalnie niebezpiecznych czynności, należy wstrzymać się z ich
wykonywaniem.
3. Jak stosować Grimodin
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.
Dawkę ustala lekarz.
W razie wrażenia, że działanie leku Grimodin jest zbyt silne lub za słabe, należy jak najszybciej
porozumieć się z lekarzem lub farmaceutą.
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 roku życia) powinni przyjmować Grimodin według
normalnie zalecanego schematu, chyba że cierpią na schorzenia nerek. W przypadku pacjentów ze
schorzeniami nerek lekarz może zalecić inny schemat dawkowania i (lub) inną dawkę leku.
Grimodin należy przyjmować tak długo, dopóki lekarz nie zaleci zakończenia stosowania.
Sposób i droga podawania
Grimodin stosuje się doustnie. Tabletki należy zawsze połykać w całości, popijając dużą ilością wody.
Padaczka, zalecana dawka to:
Dorośli i młodzież
Należy przyjmować taką liczbę tabletek, jaką zaleci lekarz. Zazwyczaj lekarz będzie zwiększał dawkę
stopniowo. Najczęściej stosowana dawka początkowa wynosi od 300 mg do 900 mg na dobę.
Następnie może być stopniowo zwiększana do maksymalnej dawki 3600 mg na dobę przyjmowanej w
trzech dawkach podzielonych, tzn. jedna rano, jedna po południu i jedna wieczorem.
Dzieci w wieku 6 lat i starsze
Wielkość dawki jaka powinna być podawana dziecku ustala lekarz na podstawie masy ciała dziecka.
Leczenie rozpoczyna się od małej dawki początkowej, która stopniowo jest zwiększana przez okres
około 3 dni. Zazwyczaj stosowana dawka leku zapewniająca opanowanie padaczki wynosi od 25 do
35 mg/kg mc./dobę. Dawka ta jest zazwyczaj stosowana w trzech dawkach podzielonych i polega na
podawaniu tabletki (tabletek) codziennie, zwykle jedna rano, jedna po południu i jedna wieczorem.
Grimodin nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat.
Obwodowy ból neuropatyczny, zalecana dawka to:
Dorośli
Należy przyjmować taką liczbę tabletek jaką zaleci lekarz. Zazwyczaj dawki zwiększane są
stopniowo. Najczęściej stosowana dawka początkowa wynosi od 300 mg do 900 mg na dobę.
Następnie dawka może być stopniowo zwiększana do dawki maksymalnej wynoszącej 3600 mg na
dobę podzielonej na 3 dawki (tzn. jedna rano, jedna po południu i jedna wieczorem).
Pacjenci z chorobami nerek i pacjenci dializowani
Jeśli pacjent ma schorzenia nerek lub jest poddawany dializom, lekarz może zalecić inny schemat
dawkowania i (lub) dawkę.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Grimodin
Przyjęcie większej dawki niż zalecana może spowodować nasilenie się objawów niepożądanych takich
jak utrata przytomności, zawroty głowy, podwójne widzenie, niewyraźna mowa, senność lub
biegunka. W przypadku przyjęcia większej dawki leku Grimodin niż zalecona należy niezwłocznie
wezwać lekarza lub udać się do najbliższego oddziału szpitalnego. Należy zabrać ze sobą wszystkie
pozostałe tabletki, opakowanie oraz ulotkę, tak aby personel szpitala mógł się szybko zorientować jaki
lek został przyjęty.
Pominięcie zastosowania leku Grimodin
W razie pominięcia dawki leku należy przyjąć ją zaraz po przypomnieniu sobie, chyba że nadszedł
czas przyjęcia kolejnej dawki. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej
dawki.
Przerwanie stosowania leku Grimodin
Nie należy przerywać stosowania leku Grimodin, o ile nie zaleci tego lekarz. Odstawianie leku należy
przeprowadzać stopniowo, przez okres minimum 1 tygodnia. Jeśli stosowanie leku Grimodin zostanie
nagle przerwane lub zanim zaleci to lekarz, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia napadu
padaczkowego.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się
do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w razie wystąpienia po przyjęciu leku
któregokolwiek z poniższych objawów, gdyż mogą być one ciężkie:
- ciężkie reakcje skórne wymagające natychmiastowej pomocy lekarskiej, obrzęk warg i twarzy,
wysypka i zaczerwienienie skóry i(lub) wypadanie włosów (mogą to być objawy poważnej reakcji
alergicznej);
- utrzymujący się ból brzucha, mdłości i wymioty, ponieważ mogą być to objawy ostrego zapalenia
trzustki;
- Grimodin może wywoływać ciężką lub zagrażającą życiu reakcję alergiczną skóry lub innych części
ciała, takich jak wątroba i krwinki. Przy tym typie reakcji alergicznej wysypka może nie
występować. Reakcja alergiczna może spowodować hospitalizację lub przerwanie stosowania leku
Grimodin. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w razie wystąpienia któregokolwiek z
poniższych objawów:
- wysypka skórna;
- pokrzywka;
- gorączka;
- utrzymujące się powiększenie węzłów chłonnych;
- obrzęk warg i języka;
- zażółcenie skóry i twardówek oczu;
- wybroczyny lub krwawienia;
- nasilone zmęczenie lub osłabienie;
- niespodziewany ból mięśni;
- częste zakażenia.
Mogą być to pierwsze objawy ciężkiej reakcji alergicznej. Lekarz powinien przeprowadzić badanie w
celu podjęcia decyzji o kontynuowaniu leczenia lekiem Grimodin.
W przypadku pacjentów dializowanych należy poinformować lekarza jeśli pojawi się ból mięśni i
(lub) osłabienie.
Inne działania niepożądane
Bardzo częste działania niepożądane, które mogą występować częściej niż u 1 na 10 pacjentów
- Zakażenia wirusowe;
- Senność, zawroty głowy, brak koordynacji;
- Uczucie zmęczenie, gorączka.
Częste działania niepożądane, które mogą występować częściej niż u 1 na 100 pacjentów
- Zapalenie płuc, zakażenia układu oddechowego, zakażenia układu moczowego, zapalenia ucha lub
inne zakażenia;
- Zmniejszenie liczby białych krwinek;
- Jadłowstręt, zwiększony apetyt;
- Złość wobec innych, dezorientacja, wahania nastroju, depresja, lęk, nerwowość, zaburzenia
myślenia;
- Drgawki, nagłe ruchy mięśni, problemy z mówieniem, utrata pamięci, drżenie, zaburzenia snu, bóle
głowy, zwiększenie wrażliwości skóry, osłabienie czucia, zaburzenia koordynacji, nietypowe ruchy
gałek ocznych, wygórowane, osłabione lub zniesione odruchy;
- Nieostre widzenie, podwójne widzenie;
- Zawroty głowy;
- Nadciśnienie tętnicze, zaczerwienienie lub rozszerzenie naczyń krwionośnych;
- Duszność, zapalenie oskrzeli, ból gardła, kaszel, suchość w nosie;
- Wymioty, nudności (mdłości), problemy z zębami, zapalenie dziąseł, biegunka, ból brzucha,
niestrawność, zaparcia, suchość w ustach lub gardle, wzdęcia;
- Obrzęk twarzy, zasinienia, wysypka, swędzenie, trądzik;
- Bóle stawów, bóle mięśni, bóle pleców, drżenie mięśni;
- Zaburzenia wzwodu (impotencja);
- Obrzęk nóg i rąk lub obrzęk obejmujący twarz, tułów, kończyny, trudności w chodzeniu, osłabienie,
ból, złe samopoczucie, objawy grypopodobne;
- Zmniejszenie liczby białych krwinek, zwiększenie masy ciała;
- Przypadkowe urazy, złamania kości, otarcia naskórka.
Dodatkowo w badaniach klinicznych u dzieci często zgłaszano agresywne zachowania i nagłe zgięcie
kończyn.
Niezbyt częste działania niepożądane, które mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000
pacjentów
- Reakcje alergiczne takie jak pokrzywka;
- Osłabione odruchy;
- Przyspieszone bicie serca;
- Opuchlizna, która może obejmować twarz, tułów i kończyny;
- Nieprawidłowe wyniki badania krwi, sugerujące schorzenia wątroby.
Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano następujące działania niepożądane
- Zmniejszenie liczby płytek krwi (komórek odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi);
- Omamy;
- Nieprawidłowe ruchy, np. wykręcanie kończyn lub ich raptowne zgięcia, sztywność mięśni;
- Dzwonienie w uszach;
- Grupa jednocześnie pojawiających się objawów niepożądanych, takich jak powiększenie węzłów
chłonnych, gorączka, wysypka i zapalenie wątroby;
- Zażółcenie skóry i oczu (żółtaczka);
- Zapalenie wątroby;
- Ostra niewydolność nerek, nietrzymanie moczu;
- Przyrost tkanki piersiowej, powiększenie piersi;
- Działania niepożądane po nagłym zaprzestaniu stosowania gabapentyny (lęk, problemy ze snem,
nudności, ból, nadmierne pocenie się), ból w klatce piersiowej;
- Zmiany stężenia glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie możliwe objawy niepożądane
niewymienione w ulotce, należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
5. Jak przechowywać Grimodin
Przechowywać w temperaturze poniżej 25̊ C.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po „EXP”. Termin
ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera Grimodin
- Substancją czynną leku jest gabapentyna. Jedna tabletka powlekana zawiera 600 mg lub 800 mg
gabapentyny.
- Pozostałe składniki to:
Rdzeń: powidon K-90, krospowidon, poloksamer 407, magnezu stearynian.
Otoczka:
Opadry 20A28569 (hydroksypropyloceluloza, talk).
Jak wygląda Grimodin i co zawiera opakowanie
Tabletki powlekane.
Białe, wypukłe, podłużne tabletki powlekane z wytłoczoną mocą dawki.
Tabletki są pakowane w blistry z PVC/PVDC/Aluminium.
Opakowanie zawiera 10, 50, 60, 100 i 120 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą być dostępne w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny
EGIS Pharmaceuticals PLC
1106 Budapest, Keresztúri út 30-38
Węgry
Wytwórca
West Pharma – Produções de Especialidades Farmacêuticas, S.A.
Rua João de Deus, n.º 11, 2700-486 Amadora
Portugalia
Atlantic Pharma – Produções Farmacêuticas, S.A.
Rua da Tapada Grande, n.º 2
Abrunheira
2710-089 Sintra
Portugalia
Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego
Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Bułgaria, Czechy, Węgry, Łotwa, Litwa, Polska, Rumunia, Słowacja: Grimodin
Portugalia: Gabapentina Gabamox
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Grimodin 600 mg, tabletki powlekane
Grimodin 800 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna 600 mg tabletka powlekana zawiera 600 mg gabapentyny.
Jedna 800 mg tabletka powlekana zawiera 800 mg gabapentyny.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletki powlekane.
Białe, wypukłe, podłużne tabletki powlekane z wytłoczoną mocą dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Padaczka
Gabapentyna jest wskazana jako lek wspomagający w leczeniu napadów częściowych, także wtórnie
uogólnionych, u dorosłych i dzieci w wieku 6 lat i starszych (patrz punkt 5.1).
Gabapentyna wskazana jest do stosowania w monoterapii napadów częściowych, także wtórnie
uogólnionych, u dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i starszych.
Leczenie obwodowego bólu neuropatycznego
Gabapentyna wskazana jest do stosowania w leczeniu obwodowego bólu neuropatycznego, np. bolesnej
neuropatii cukrzycowej i nerwobólu po przebytym półpaścu u dorosłych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Podanie doustne.
Gabapentynę można przyjmować niezależnie od posiłków. Tabletki należy połykać w całości popijając
odpowiednią ilością płynu (np. szklanką wody).
Dla wszystkich wskazań schemat ustalania dawki w przypadku rozpoczynania leczenia został opisany w
Tabeli 1. Schemat ten zaleca się u dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i starszych. Instrukcje odnośnie
dawkowania u dzieci w wieku poniżej 12 lat podano w osobnym podpunkcie w dalszej części niniejszego
punktu.
Tabela 1
SCHEMAT DAWKOWANIA – DAWKOWANIE POCZĄTKOWE
Dzień 1 Dzień 2 Dzień 3
300 mg jeden raz na dobę 300 mg dwa razy na dobę 300 mg trzy razy na dobę
Padaczka
Padaczka zazwyczaj wymaga długotrwałego leczenia. Dawkowanie ustala lekarz prowadzący w zależności
od indywidualnej tolerancji i skuteczności. Jeśli w ocenie klinicysty istnieje potrzeba zmniejszenia dawki,
odstawienia leku lub zastąpienia go innym, należy to robić stopniowo przez minimum tydzień.
Dorośli i młodzież
W badaniach klinicznych skuteczny zakres dawek wynosił od 900 do 3600 mg/dobę. Leczenie można
rozpocząć od dawek opisanych w Tabeli 1 lub podając 300 mg trzy razy na dobę w pierwszym dniu leczenia.
Następnie, zależnie od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na lek i jego tolerancję, dawkę można zwiększać
o 300 mg/dobę co 2-3 dni do maksymalnej dawki 3600 mg/dobę. U niektórych pacjentów może być
wskazane wolniejsze zwiększanie dawki gabapentyny. Minimalny czas do osiągnięcia dawki 1800 mg/dobę
wynosi 1 tydzień, do dawki 2400 mg/dobę – łącznie dwa tygodnie, a do dawki 3600 mg/dobę – łącznie trzy
tygodnie. Dawki do 4800 mg/dobę były dobrze tolerowane w długoterminowych, otwartych badaniach
klinicznych. Całkowita dawka dobowa powinna być podzielona na trzy dawki pojedyncze, przy czym
maksymalny odstęp pomiędzy dawkami nie powinien być dłuższy niż 12 godzin, aby zapobiec napadom
przełomowym.
Dzieci w wieku 6 lat i starsze
Dawka początkowa powinna wynosić od 10 do 15 mg/kg mc./dobę. Skuteczną dawkę osiąga się poprzez
stopniowe zwiększanie dawki przez około trzy dni. Dawka skuteczna gabapentyny u dzieci w wieku 6 lat i
starszych wynosi 25 do 35 mg/kg mc./dobę. Dawki do 50 mg/kg mc./dobę były dobrze tolerowane w
długoterminowym badaniu klinicznym. Całkowita dawka dobowa powinna być podzielona na trzy dawki
pojedyncze, przy czym maksymalny odstęp pomiędzy dawkami nie powinien przekraczać 12 godzin.
Nie jest konieczne monitorowanie stężenia gabapentyny w osoczu w celu optymalizacji leczenia
gabapentyną. Ponadto gabapentyna może być stosowana w skojarzeniu z innymi lekami
przeciwpadaczkowymi bez obawy o zmiany stężenia w osoczu samej gabapentyny lub stężenia w surowicy
innych leków przeciwpadaczkowych.
Obwodowy ból neuropatyczny
Dorośli
Leczenie można rozpocząć od zwiększania dawki w sposób opisany w Tabeli 1. Leczenie można też
rozpocząć od podania 900 mg/dobę w trzech równych dawkach podzielonych. Następnie, zależnie od
indywidualnej odpowiedzi pacjenta na lek i jego tolerancję, dawkę można zwiększać o 300 mg/dobę co 2-3
dni do maksymalnej dawki 3600/dobę. U niektórych pacjentów wskazane może być wolniejsze zwiększanie
dawki gebapentyny. Minimalny czas do osiągnięcia dawki 1800 mg/dobę wynosi tydzień, do dawki 2400
mg/dobę – łącznie dwa tygodnie, a do dawki 3600 mg/dobę – łącznie trzy tygodnie.
Nie oceniano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania gabapentyny w leczeniu obwodowego bólu
neuropatycznego, takiego jak bolesna neuropatia cukrzycowa czy nerwoból po przebytym półpaścu, w
badaniach klinicznych przez okres dłuższy niż 5 miesięcy. Jeżeli pacjent będzie wymagał podawania leku
przez okres dłuższy niż 5 miesięcy z powodu obwodowego bólu neuropatycznego, lekarz prowadzący
powinien ocenić stan kliniczny pacjenta i konieczność stosowania dalszego leczenia.
Informacja wspólna dla wszystkich wskazań do stosowania
U pacjentów w złym stanie ogólnym, tzn. z małą masą ciała, u pacjentów po przeszczepie itp., dawkowanie
należy zwiększać wolniej, stosując mniejsze dawki lub wydłużając odstęp pomiędzy kolejnym zwiększeniem
dawki dobowej.
Stosowanie leku u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
U osób w podeszłym wieku może być konieczna modyfikacja dawki ze względu na pogarszającą się z
wiekiem wydolność nerek (patrz Tabela 2). Senność, obrzęki obwodowe czy astenia mogą występować
częściej u pacjentów w podeszłym wieku.
Stosowanie leku u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek
U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek i (lub) poddawanych hemodializie zaleca się modyfikowanie
dawkowania w sposób opisany w Tabeli 2. W celu zgodnego z zaleceniami dawkowania u pacjentów z
zaburzoną czynnością nerek może zostać wykorzystany preparat w postaci kapsułek 100 mg.
Tabela 2
DAWKOWANIE GABAPENTYNY U DOROSŁYCH W ZALEŻNOŚCI OD STOPNIA WYDOLNOŚCI
NEREK
Klirens kreatyniny (ml/min) Całkowita dawka dobowaa ( mg/dobę)
<80 900-3600
50-79 600-1800
30-49 300-900
15-29 150b- 600
<15c 150b- 300
a) Całkowita dawka dobowa powinna być podawana w trzech dawkach podzielonych. Redukcję dawki
stosuje się u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (klirens kreatyniny < 79 ml/min).
b) Należy podawać 300 mg co drugi dzień.
c) W przypadku pacjentów z klirensem kreatyniny < 15 mln/min dawkę dobową należy zmniejszyć
proporcjonalnie do wartości klirensu kreatyniny (np. Pacjenci z klirensem kreatyniny wynoszącym 7,5
ml/min powinni otrzymywać połowę dawki dobowej stosowanej u pacjentów z klirensem kreatyniny
wynoszącym 15 ml/min).
Stosowanie leku u pacjentów poddawanych hemodializie
W przypadku pacjentów z bezmoczem poddawanych hemodializie, którzy nigdy wcześniej nie otrzymywali
gabapentyny, zaleca się podawanie dawki nasycającej wynoszącej 300 do 400 mg, a następnie 200 do 300
mg gabapentyny po każdych czterech godzinach hemodializy. W dniach pomiędzy hemodializami nie
powinno się podawać gabapentyny.
W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek poddawanych hemodializie, wielkość dawki
podtrzymującej należy oprzeć na zaleceniach dotyczących dawkowania zawartych w Tabeli 2. Oprócz dawki
podtrzymującej zaleca się podawanie 200 do 300 mg po każdych 4 godzinach hemodializy.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie
6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Opisywano przypadki myśli i zachowań samobójczych u pacjentów leczonych preparatami
przeciwpadaczkowymi w różnych wskazaniach. Meta-analiza badań klinicznych kontrolowanych placebo
poświęconych stosowaniu leków przeciwpadaczkowych również wykazała niewielki wzrost ryzyka
wystąpienia myśli i zachowań samobójczych. Mechanizm ryzyka nie jest znany i na podstawie dostępnych
danych nie można wykluczyć możliwości wystąpienia zwiększonego ryzyka w przypadku stosowania
gabapentyny.
Dlatego pacjenci powinni być monitorowani pod kątem oznak myśli i zachowań samobójczych i powinno
być brane pod uwagę odpowiednie leczenie. Pacjentom (i ich opiekunom) należy poradzić aby zwrócili się
po pomoc lekarską w razie pojawienia się myśli lub zachowań samobójczych.
Jeśli w trakcie stosowania gabapentyny u pacjenta rozwinie się ostre zapalenie trzustki, powinno się
rozważyć odstawienie gabapentyny (patrz punkt 4.8).
Pomimo braku dowodów na występowanie napadów drgawkowych z odbicia po zastosowaniu gabapentyny,
nagłe odstawienie leków przeciwdrgawkowych u pacjentów z padaczką może wywołać stan padaczkowy
(patrz punkt 4.2).
Podobnie jak to ma miejsce w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, podczas stosowania
gabapentyny u niektórych pacjentów może dochodzić do zwiększenia częstości napadów lub pojawienia się
nowych rodzajów napadów drgawkowych.
Tak jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, próby odstawienia dodatkowych leków
przeciwpadaczkowych u pacjentów opornych na terapię, leczonych więcej niż jednym lekiem
przeciwpadaczkowych, w celu osiągnięcia monoterapii gabapentyną, mają mały odsetek powodzeń.
Gabapentyna nie jest uważana za skuteczny lek w napadach pierwotnie uogólnionych, takich jak napady
nieświadomości a u niektórych pacjentów może je nawet nasilać. W związku z tym u pacjentów z napadami
mieszanymi, w tym napadami nieświadomości, gabapentynę należy stosować ostrożnie.
Nie przeprowadzono systematycznych badań z gabapentyną u pacjentów w wieku 65 lat lub starszych. W
jednym badaniu z zastosowaniem podwójnie ślepej próby u pacjentów z bólem neuropatycznym senność,
obrzęki obwodowe i osłabienie występowały u nieco większego odsetka pacjentów w wieku 65 lat i
starszych aniżeli u pacjentów młodszych. Oprócz tego, badania kliniczne w tej grupie nie wskazują, aby
profil zdarzeń niepożądanych różnił się od profilu zdarzeń niepożądanych obserwowanego u młodszych
pacjentów.
Nie przeprowadzono wystarczająco dokładnych badań nad wpływem długotrwałego (powyżej 36 tygodni)
stosowania gabapentyny na procesy uczenia się, inteligencję oraz rozwój u dzieci i młodzieży. Korzyści
płynące z długotrwałej terapii należy zatem rozpatrywać w kontekście potencjalnych zagrożeń.
Wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS)
U pacjentów przyjmujących leki przeciwpadaczkowe, w tym gabapentynę, opisano występowanie ciężkich,
zagrażających życiu ogólnoustrojowych reakcji nadwrażliwości, takich jak wysypka polekowa z eozynofilią
i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS) (patrz punkt 4.8).
Należy zauważyć, że wczesne objawy nadwrażliwości, takie jak gorączka lub powiększenie węzłów
chłonnych, mogą występować nawet przy braku wysypki. W razie wystąpienia takich objawów należy
natychmiast przeprowadzić badanie i ocenę pacjenta. W razie niemożności ustalenia alternatywnej etiologii
objawów należy przerwać leczenie gabapentyną.
Badania laboratoryjne
Podczas półilościowego oznaczenia białka całkowitego w moczu testem paskowych możliwe jest
uzyskiwanie fałszywie dodatnich wyników. Zaleca się zatem weryfikowanie dodatniego wyniku testu
paskowego metodami opartymi na innych zasadach analitycznych, np. metodą biuretową , turbidymetryczną
lub metodami wiązania barwników, albo od razu oznaczać ten parametr inną metodą.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
W badaniu u zdrowych ochotników (n=12), kiedy 2 godziny przed podaniem 600 mg gabapentyny w
kapsułce podawano 60 mg morfiny w kapsułce o kontrolowanym uwalnianiu, średnia wartość AUC dla
gabapentyny ulegała zwiększeniu o 44% w porównaniu do AUC dla gabapentyny podawanej bez morfiny. Z
tego względu pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem objawów zahamowania czynności OUN,
takich jak senność, a dawkę gabapentyny lub morfiny odpowiednio zmniejszać.
Nie stwierdzono interakcji gabapentyny z fenobarbitalem, fenytoiną, kwasem walproinowym czy
karbamazepiną.
Farmakokinetyka gabapenytyny w stanie stacjonarnym u zdrowych ochotników i u pacjentów z padaczką
otrzymujących leki przeciwpadaczkowe jest podobna.
Jednoczesne stosowanie gabapentyny i doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających noretyndron i
(lub) etynyloestradiol nie wpływa na farmakokinetykę w stanie stacjonarnym którejkolwiek z tych
substancji.
Jednoczesne stosowanie gabapentyny i leków neutralizujących sok żołądkowy, zawierających glin i magnez,
zmniejsza dostępność biologiczną gabapentyny do 24%. Zaleca się zatem przyjmowanie gabapentyny
najwcześniej dwie godziny po przyjęciu leku neutralizującego.
Probenecyd nie wpływa na wydalanie gabapentyny przez nerki.
Uważa się, że niewielkie zmniejszenie wydalania gabapentyny, jakie obserwuje się podczas jej
jednoczesnego stosowania z cymetydyną, nie posiada większego znaczenia klinicznego.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Zagrożenia związane z padaczką oraz generalnie stosowaniem leków przeciwpadaczkowych
U potomstwa matek przyjmujących leki przeciwpadaczkowe ryzyko wad wrodzonych jest 2-3 razy większe
niż w populacji ogólnej. Do najczęściej występujących zalicza się rozszczep podniebienia, wady wrodzone
układu krążenia oraz wady rozwojowe cewy nerwowej. Przyjmowanie kilku leków przeciwpadaczkowych
jednocześnie może być związane z większym ryzykiem wad wrodzonych niż monoterapia, w związku z tym
stosowanie monoterapii jest bardzo ważne. Kobiety, co do których istnieje prawdopodobieństwo zajścia w
ciążę lub kobiety w wieku rozrodczym powinny otrzymać poradę specjalisty. Jeżeli kobieta planuje zajście w
ciążę, konieczność leczenia przeciwpadaczkowego należy zrewidować. Nie wolno nagle odstawiać leków
przeciwpadaczkowych, gdyż może to spowodować przełomowe napady drgawkowe, które grożą
poważnymi konsekwencjami zarówno dla matki, jak i dziecka. Rzadko obserwowano opóźnienie rozwoju u
dzieci urodzonych przez matki z padaczką. Nie ustalono, czy opóźnienie rozwoju spowodowane jest
czynnikami genetycznymi, społecznymi, padaczką u matki czy leczeniem przeciwpadaczkowym.
Zagrożenia związane ze stosowaniem gabapentyny
Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania gabapentyny u kobiet w ciąży.
Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozrodczość (patrz punkt 5.3). Potencjalne
zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Gabapentyny nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że
potencjalne korzyści dla matki w sposób oczywisty przeważają nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.
Nie stwierdzono, czy stosowanie gabapentyny w okresie ciąży związane jest ze zwiększonym ryzykiem wad
wrodzonych u dziecka ze względu na obecność padaczki oraz jednoczesnego stosowania leków
przeciwpadaczkowych podczas każdej z opisywanych ciąż.
Gabapentyna przenika do mleka kobiecego. Ponieważ wpływ gabapentyny na noworodki i niemowlęta
karmione piersią nie jest znany, podczas podawania tego leku kobietom karmiącym piersią należy zachować
ostrożność. Gabapentyna powinna być stosowana u kobiet karmiących piersią jedynie wtedy, gdy korzyści w
sposób oczywisty przeważają nad zagrożeniami.
4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Gabapentyna wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i
obsługiwania maszyn. Gabapentyna oddziałuje na ośrodkowy układ i może wywołać senność, zawroty
głowy lub inne podobne objawy. Nawet jeśli nasilenie ich jest niewielkie lub umiarkowane, wspomniane
działania niepożądane mogą być potencjalnie niebezpieczne w przypadku pacjentów prowadzących pojazdy
mechaniczne lub obsługujących urządzenia mechaniczne w ruchu. Jest to szczególnie ważne na początku
leczenia lub po zwiększeniu dawki.
4.8 Działania niepożądane
Działanie niepożądane obserwowane podczas badań klinicznych przeprowadzonych u pacjentów z padaczką
(u których gabapentynę stosowano jako lek wspomagający lub w monoterapii) oraz u pacjentów z bólem
neuropatycznym wymieniono razem w zestawieniu poniżej według klasy i częstości ich występowania
(bardzo często ( > 1/10), często ( > 1/100 do <1/10), niezbyt często ( > 1/1000 do < 1/100), rzadko
( > 1/10 000 do< 1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000) nie znana (częstość nie może być określona na
podstawie dostępnych danych). Jeżeli działanie niepożądane stwierdzone było z różną częstością w
badaniach klinicznych, wymienione zostało w kategorii o największej z obserwowanych częstości
występowania.
Ponadto w tabeli poniżej wymieniono kursywą działania niepożądane o nieznanej częstości występowania z
okresu po wprowadzeniu leku na rynek.
Działania niepożądane w każdej kategorii częstości występowania uporządkowano według malejącej
ciężkości tych działań.
Klasyfikacja układowo-narządowa Działania niepożądane
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Bardzo często zakażenia wirusowe
Często zapalenie płuc, zakażenie układu
oddechowego, zakażenie dróg
moczowych, zakażenie, zapalenie ucha
środkowego
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Często leukopenia
Nie znana małopłytkowość
Zaburzenia układu immunologicznego
Niezbyt często reakcje alergiczne (np. pokrzywka)
Nie znana zespół nadwrażliwości, reakcja organizmu
objawiająca się w różny sposób: gorączką,
wysypką, zapaleniem wątroby, powiększeniem
węzłów chłonnych, eozynofilią i czasem innymi
objawami
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Często jadłowstręt, wzmożone łaknienie
Zaburzenia psychiczne
Często: wrogość, splątanie i labilność emocjonalna,
depresja, lęk, nerwowość, zaburzenia myślenia
Nie znana: omamy
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: senność, zawroty głowy, ataksja
Często: drgawki, hiperkinezy, dyzartria, niepamięć, drżenie,
bezsenność, ból głowy, zaburzenia
czucia takie jak parestezje, niedoczulica, zaburzenia
koordynacji, oczopląs, wzmożone,
osłabione lub zniesione odruchy
Niezbyt często: hipokineza
Nie znana: inne zaburzenia ruchowe (np. choreoatetoza,
dyskineza, dystonia).
Zaburzenia oka
Często: zaburzenia widzenia, takie jak niedowidzenie,
podwójne widzenie
Zaburzenia ucha i błędnika
Często: zawroty głowy
Nie znana: szum uszny
Zaburzenia serca
Niezbyt często: kołatanie serca
Zaburzenia naczyniowe
Często: nadciśnienie tętnicze, rozszerzenie naczyń
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Często: duszność, zapalenie oskrzeli, zapalenie gardła,
kaszel, nieżyt nosa
Zaburzenia żołądka i jelit
Często: wymioty, nudności, zaburzenia dotyczące zębów,
zapalenie dziąseł, biegunka, ból brzucha,
niestrawność, zaparcia, suchość błony śluzowej
jamy ustnej lub w gardle, wzdęcia
Nieznana: zapalenie trzustki
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Nie znana: zapalenie wątroby, żółtaczka
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: obrzęk twarzy, plamica opisywana najczęściej jako
występowanie zasinień wskutek urazów
fizycznych, wysypka, świąd, trądzik.
Nieznana: zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk
naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy,
łysienie, wysypka polekowa z eozynofilią i
objawami ogólnoustrojowymi (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Często: bóle stawów, bóle mięśni, bóle pleców, drganie
mięśni
Nieznana: drgawki miokloniczne mięśni
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Nie znana: ostra niewydolność nerek, nietrzymanie moczu
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Często: niemoc płciowa
Nie znana: przerost piersi, ginekomastia
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Bardzo często: uczucie zmęczenia, gorączka
Często: obrzęki obwodowe lub uogólnione, zaburzenia
chodu, osłabienie, ból, złe samopoczucie,
zespół grypopodobny
Niezbyt często obrzęk uogólniony
Nie znana: objawy odstawienne (głównie lęk, bezsenność,
nudności, bóle, pocenie się), bóle
w klatce piersiowej. Opisywano również nagłe
zgony z niewyjaśnionych przyczyn,
w których nie wykazano związku przyczynowo-
skutkowego pomiędzy stosowaniem
gabapentyny a zgonem.
Badania diagnostyczne
Często: zmniejszenie liczby leukocytów we krwi,
zwiększenie masy ciała
Niezbyt często: zwiększone wartości testów
czynnościowych wątroby SGOT (AspAT),
SGPT (AlAT) i bilirubiny
Nie znana: zmiany stężenia glukozy we krwi u pacjentów z
Cukrzycą
Urazy i zatrucia
Często: przypadkowe urazy, złamania, otarcia naskórka
Podczas leczenia gabapentyną opisywano przypadki ostrego zapalenia trzustki. Związek przyczynowo-
skutkowy pomiędzy stosowaniem gabapentyny a tym powikłaniem jest jednak niejasny (patrz punkt 4.4).
U pacjentów hemodializowanych z powodu schyłkowej niewydolności nerek opisywano występowanie
miopatii z podwyższonym poziomem kinazy kreatynowej.
Zakażenia dróg oddechowych, zapalenie ucha środkowego, drgawki i zapalenie oskrzeli stwierdzono
wyłącznie w badaniach klinicznych prowadzonych z udziałem dzieci. Dodatkowo w badaniach tych często
obserwowano agresywne zachowania i hiperkinezy.
4.9 Przedawkowanie
Po przedawkowaniu gabapentyny dawkami do 49 g nie obserwowano ostrych, zagrażających życiu działań
toksycznych. Do objawów przedawkowania należały: zawroty głowy, podwójne widzenie, zamazana mowa,
senność, ospałość i łagodna biegunka. U wszystkich pacjentów nastąpiło pełne wyzdrowienie po
zastosowaniu leczenia wspomagającego. Zmniejszenie wchłaniania gabapentyny po większych jej dawkach
może ograniczać ilość wchłoniętego leku podczas przedawkowania i minimalizować tym samym jego
działania toksyczne.
Choć gabapentynę można usunąć z organizmu przez hemodializę, w oparciu o dotychczasowe
doświadczenie, postępowanie to zazwyczaj nie jest konieczne. U pacjentów z zaawansowaną niewydolnością
nerek zastosowanie hemodializy może być wskazane.
Nie udało się ustalić dawki letalnej gabapentyny pomimo podawania myszom i szczurom tak dużych dawek
jak 8000 mg/kg doustnie. Do objawów ostrej toksyczności u zwierząt zalicza się ataksję, problemy z
oddychaniem, opadanie powiek, zmniejszenie aktywności lub pobudzenie.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpadaczkowe; inne leki przeciwpadaczkowe
Kod ATC: N03AX12
Dokładny mechanizm działania gabapentyny nie jest znany.
Gabapentyna pod względem budowy chemicznej podobna jest do neurotransmitera GABA (kwas gamma-
aminomasłowy), lecz jej mechanizm działania różni się od mechanizmu działania innych substancji
czynnych, wchodzących w interakcje z synapsami GABA-ergicznymi: walproinianu, barbituranów,
benzodiazepin, inhibitorów transaminazy GABA, inhibitorów wychwytu GABA, agonistów GABA oraz
proleków GABA. Badania in vitro, w których wykorzystywano znakowaną gabapentynę, scharakteryzowały
nowe peptydowe miejsce wiązania w tkance mózgowej szczura, między innymi w obrębie kory nowej i
hipokampa, co może mieć związek z działaniem przeciwdrgawkowym i przeciwbólowym gabapentyny i jej
pochodnych strukturalnych. Miejsce wiązania gabapentyny zostało zidentyfikowane w obrębie podjednostki
alfa2-delta kanałów wapniowych bramkowanych napięciem.
Gabapentyna w klinicznie istotnych stężeniach nie wiąże się w mózgu z innymi powszechnymi receptorami
dla leków lub neurotransmiterów, takimi jak receptory GABAA GABAB benzodiazepinowy, dla glutaminu,
glicyny czy N-metylo-D-asparaginianu.
W warunkach in vitro gabapentyna nie wchodzi w interakcje z kanałami sodowymi, w czym różni się od
fentyoiny i karbamazepiny. W niektórych układach doświadczalnych in vitro gabapentyna częściowo osłabia
reakcje na agonistę glutaminianu N-metylo-D-asparaginian (NMDA), jednak tylko w stężeniach większych
niż 100µM, których nie osiąga się w warunkach in vivo. Gabapentyna nieznacznie zmniejsza uwalnianie
neurotransmiterów monoaminowych w warunkach in vitro. Podawanie gabapentyny szczurom zwiększa
obrót GABA w kilku obszarach mózgu w sposób podobny do walproinianu sodu, choć w innych regionach.
Znaczenie opisanych kierunków działań gabapentyny dla efektu przeciwdrgawkowego pozostaje
nieustalone. U zwierząt gabapentyna szybko przenika do mózgu, zapobiegając napadom wywołanym
maksymalnymi elektrowstrząsami, związkami chemicznymi wywołującymi drgawki, w tym inhibitorami
syntezy GABA, oraz w genetycznych modelach padaczki.
Badanie kliniczne dotyczące terapii dodanej napadów częściowych u dzieci w wieku od 3 do 12 lat wykazało
widoczną, ale nieznaczącą statystycznie różnicę w 50% odpowiedzi na leczenie na korzyść grupy
gabapentyny w porównaniu z grupą placebo. Dodatkowe analizy post-hoc (po fakcie) odpowiedzi na
leczenie w zależności od wieku nie wykazały statystycznie istotnego wpływu wieku, ani jako zmiennej
ciągłe, ani dychotomicznej (grupy wiekowe 3-5 lat oraz 6-12 lat).Dane ze wspomnianych analiz post hoc (po
fakcie) podsumowano w poniższej tabeli.
Odpowiedź (> 50% poprawy) w zależności od rodzaju leczenia i wieku populacji MITT*
Kategoria wiekowa Placebo Gabapentyna Wartość P
< 6 lat 4/21 (19,0%) 4/17 (23,5%) 0,7362
od 6 do 12 lat 17/99 (17,2%) 20/96 (20,8%) 0,5144
*Zmodyfikowana populacja oceniana według zasady „intent to treat” (MITT) została określona jako
wszyscy pacjenci zrandomizowani do badanego leczenia, którzy poza tym mieli nadające się do oceny
dzienniczki napadów dostępne w ciągu 28 dni, zarówno w czasie fazy wstępnej, jak i fazy podwójnie ślepej.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Po podaniu doustnym gabapentyna osiąga maksymalne stężenie w osoczu po 2-3 godzinach. Dostępność
biologiczna gabapentyny (odsetek wchłoniętej dawki) wykazuje tendencję do zmniejszania się wraz ze
zwiększaniem dawki. Bezwzględna dostępność biologiczna kapsułki 300 mg wynosi około 60%. Nie
stwierdzono aby pożywienie, w tym dieta bogata w tłuszcze, miała klinicznie istotny wpływ na
farmakokinetykę gabapentyny.
Na farmakokinetykę gabapentyny nie ma wpływu jej wielokrotne podawanie. Choć w badaniach klinicznych
stężenie gabapentyny w osoczu wahało się od 2 µg/ml do 20 µg/ml, stężenia te nie miały wartości
predykcyjnej, jeżeli chodzi o bezpieczeństwo czy skuteczność. Parametry farmakokinetyczne podano w
Tabeli 3.
Tabela 3. Podsumowanie średnich parametrów farmakokinetycznych gabapentyny w stanie stacjonarnym
podczas stosowania leku co 8 godzin (%CV)
Parametr farmakokinetyczny 300 mg 400 mg 800 mg
(n=7) (n= 14) (n=14)
Średnio %CV Średnio %CV Średnio %CV
4,02 (24) 5,74 (38) 8,71 (29)
Cmax (µg/ml)
2,7 (18) 2,1 (54) 1,6 (76)
Tmax (h)
5,2 (12) 10,8 (89) 10,6 (41)
T1/2 (h)
24,8 (24) 34,5 (34) 51,4 (27)
AUC (0-8) µg·h/ml)
NA 47,2 (25) 34,4 (37)
Ae% (%) NA
Cmax = maksymalne stężenie leku w osoczu w stanie stacjonarnym
tmax = czas do osiągnięcia Cmax
t1/2 = okres półtrwania eliminacji
AUC(0-8) = pole powierzchni pod krzywą stężenia leku w osoczu w zależności od czasu dla okresu od
podania leku do 8 godzin po podaniu.
Ae% = odsetek dawki, która została wydalona z moczem w postaci niezmienionej od chwili podania leku do
8 godzin po podaniu.
NA= brak danych
Dystrybucja
Gabapentyna nie wiąże się z białkami osocza i jej objętość dystrybucji wynosi 57,7 litrów. U pacjentów z
padaczką stężenie gabapentyny w płynie mózgowo-rdzeniowym stanowi około 20% stężenia w stanie
stacjonarnym osiągniętego w osoczu. Gabapentyna obecna jest w mleku kobiet karmiących piersią.
Metabolizm
Nie ma dowodów na to, że organizm ludzki metabolizuje gabapentynę. Nie indukuje ona wątrobowych
oksydaz o mieszanej funkcji, uczestniczących w metabolizmie leków.
Eliminacja
Gabapentyna usuwana jest z organizmu przez nerki wyłącznie w postaci niezmienionej. Okres półtrwania w
fazie eliminacji gabapentyny nie zależy od dawki i wynosi średnio 5-7 godzin.
U pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek klirens gabapentyny z
osocza jest zmniejszony. Stała szybkości eliminacji gabapentyny, klirens z osocza oraz klirens nerkowy
wykazują zależność proporcjonalną do klirensu kreatyniny.
Gabapentyna usuwana jest z osocza przez hemodializę. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek lub
poddawanych hemodializie zaleca się modyfikowanie dawkowania (patrz punkt 4.2).
Farmakokinetykę gabapentyny u dzieci ustalono w grupie 50 zdrowych osobników o rozpiętości wieku od 1
miesiąca do 12 lat. Stężenie gabapentyny w osoczu u dzieci w wieku powyżej 5 lat jest zbliżone do
stwierdzanego u dorosłych przy przeliczeniu dawki leku w mg na kilogram masy ciała.
Liniowość/nieliniowość
Dostępność biologiczna gabapentyny (odsetek wchłoniętej dawki) zmniejsza się wraz ze wzrostem dawki, co
wpływa na nieliniowość parametrów farmakokinetycznych, do których zalicza się parametr dostępności
biologicznej (F), np. Ae%, CL/F, Vd/F. Farmakokinetyka procesu eliminacji (parametry farmakokinetyczne,
które są niezależne od wartości F, na przykład Clr i t1/2) najlepiej opisuje model liniowy. Stężenie
gabapentyny w stanie stacjonarnym daje się przewidywać z danych dotyczących podania jednorazowego.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Działanie rakotwórcze
Przeprowadzono badanie, w którym przez okres dwóch lat myszom i szczurom podawano gabapentynę z
dietą. Dawki podawanej gabapentyny wynosiły 200, 600 i 2000 mg/kg/dobę w przypadku myszy i 250, 1000
i 2000 mg/kg/dobę w przypadku szczurów. Statystycznie znamienny wzrost częstości występowania
nowotworów z komórek zrazikowych trzustki stwierdzono wyłącznie u samców szczura przy najwyższej
dawce gabapentyny. Maksymalne stężenie gabapentyny w osoczu szczurów otrzymujących dawkę 2000
mg/kg/dobę 10-krotnie przekraczało stężenia leku w osoczu u ludzi otrzymujących 3600 mg gabapentyny na
dobę. Nowotwory z komórek zrazikowych trzustki to nowotwory o niskim stopniu złośliwości – nie
wpływały na przeżywalność samców szczurów, nie dawały przerzutów, nie naciekały okolicznych tkanek i
były podobne do nowotworów obserwowanych u zwierząt kontrolnych. Znaczenie rozwoju wspomnianych
nowotworów z komórek zrazikowych trzustki występujących u samców szczura dla ryzyka rakotwórczego u
ludzi jest niejasne.
Działanie mutagenne
Nie wykazano, aby gabapentyna posiadała potencjał genotoksyczny. W standardowych oznaczeniach in vitro
opartych na komórkach bakterii lub ssaków lek ten nie wykazywał działania mutagennego. Gabapentyna nie
powodowała strukturalnych aberracji chromosomowych w komórkach ssaków ani w warunkach in vitro, ani
in vivo i nie indukowała powstawania mikrojąderek w szpiku kostnym chomika.
Negatywny wpływ na płodność
Nie obserwowano żadnych działań niepożądanych, jeżeli chodzi o płodność czy rozrodczość u szczurów,
którym podawano dawki do 2000 mg/kg (około 5-krotne przekraczająca maksymalną dawkę u człowieka
wyrażoną w mg/m2).
Działanie teratogenne
Gabapentyna nie zwiększała częstości występowania wad wrodzonych w porównaniu z kontrolą u
potomstwa myszy, szczurów i królików w dawkach do odpowiednio 50, 30 i 25 razy większych niż dobowa
dawka u ludzi, wynosząca 3600 mg (które to dawki odpowiadały odpowiednio czterokrotności,
pięciokrotności i ośmiokrotności dawki dobowej u człowieka wyrażonej w mg/m2 ).
U gryzoni gabapentyna powodowała opóźnienie kostnienia w obrębie kości czaszki, kręgów, kończyn
przednich i kończyn tylnych, co wskazywałoby na opóźnienie rozwoju płodowego. Efekty te obserwowano
kiedy ciężarne myszy w okresie organogenezy otrzymywały doustnie dawki wynoszące 1000 lub 3000
mg/kg/dobę oraz kiedy szczury otrzymywały dawki wynoszące 500, 1000 lub 2000 mg/kg przed kopulacją
oraz przez cały okres ciąży. Dawki te odpowiadają około 1- do pięciokrotności dawki u człowieka,
wynoszącej 3600 mg w przeliczeniu na mg/m2.
Działania teratogennego nie stwierdzono u ciężarnych myszy, którym podawano dawkę 500mg/kg/dobę
(około połowy dawki dobowej u człowieka wyrażonej w mg/m2).
W badaniu płodności i ogólnej rozrodczości szczurów obserwowano zwiększoną częstość występowania
wodniaka moczowodu i (lub) wodonercza przy dawce wynoszącej 2000 mg/kg/dobę, przy dawce
wynoszącej 1500 mg/kg/dobę w badaniu teratologicznym oraz przy dawce wynoszącej 500, 1000 i 2000
mg/kg/dobę w badaniu perinatalnym i postnatalnym. Znaczenie tych obserwacji nie jest znane, jednak mogą
one być związane z opóźnionym rozwojem. Dawki te również odpowiadają około 1- do pięciokrotności
dawki u człowieka, wynoszącej 3600 mg w przeliczeniu na mg/m2.
W badaniu teratologicznym na królikach przy dawkach wynoszących 60, 300 i 1500 mg/kg/dobę
podawanych w okresie organogenezy, miała miejsce zwiększona częstość występowania utraty płodu po
zagnieżdżeniu. Dawki te odpowiadają około ¼ do 8-krotności dawki dobowej u człowieka, wynoszącej 3600
mg w przeliczeniu na mg/m2.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń
Powidon K-90
Krospowidon
Poloksamer 407
Magnezu stearynian
Otoczka
Opadry 20A28569 (hydroksypropyloceluloza, talk).
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
2 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Tabletki są zapakowane w blistry z PVC/PVDC/Aluminium.
Każde opakowanie zawiera 10, 50, 60, 100 lub 120 tabletek w dawce 600 mg lub 800 mg.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania
Brak szczególnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi
przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EGIS Pharmaceuticals PLC
1106 Budapest, Keresztúri út 30-38
Węgry
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(-Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
600 mg: pozwolenie nr 15594
800 mg: pozwolenie nr 15595
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU/DATA
PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
28.05.2009
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI
PRODUKTU LECZNICZEGO